Dag 4: Leven in paradijs

Vanochtend waren we laat wakker.  Om kwart voor 8 gingen onze luiken voor het eerst open, hoezo jetlag????  Dat hoort niet bij onze chill-versie van een vakantie.

Eerst maar weer eens lekker ontbijten, voor de laatste keer in het hotel. Een goed ondergrondje leggen voor de rest van de dag. Vervolgens de koffers ingepakt en in onze Sienna gepropt.  Het gaat nog steeds er in, dus dat betekent dat we van de week nog een keer kunnen gaan shoppen.

Maar niet vandaag want vandaag gaan we richting de Keys. Maggie hebben we verteld dat we naar Islamorada moesten, graag de kortste weg. Dat vond ze prima en als snel had ze de goede richting gevonden naar het zuiden. Het was een ritje van zo’n anderhalf uur. Goed te doen dus, alleen onderweg was er niet veel te beleven. De weg was saai en het beloofde niet veel goeds. Van de Keys was nog niet veel te zien en wij waren voorbereid op van die leuke bruggen met links en recht een azuurblauwe zee.  Net voor Cheeca Lodge kregen we een eerste blik en we werden er gelijk helemaal blij van. Dit was het goede leven.

De afslag voor ons volgend onderkomen stond goed aangegeven.  Maareehh je komt er niet zomaar naar binnen, de bewaking stond klaar om te kijken of wij wel op de lijst stonden en verdomd ja hoor, ze kenden ons.  Ach we zijn dan wel niet de family Bush  (die schijnen hier ook hun vakantie te vieren regelmatig) maar je ziet Desteijntjes zijn ook hier bekend/ berucht.

De oprijlaan afgereden tot het hoofdgebouw waar de portier al ons vrolijk stond op te wachten en ons welkom heette in het nieuwe paradijs. We kregen een persoonlijk medewerker toegewezen die ons rondleidde op het resort en zorg zou dragen voor onze koffers. Het inchecken werd weer door een ander gedaan, ach wij helpen hier de mensheid wel van de crisis af hoor. Werkgelegenheid geen probleem bij Cheeca Lodge.

De persoonlijk medewerker ging ons voor in zijn golfkarretje naar onze kamer.  Hij nam de koffers mee met de lift, wij waren zo sportief om met de trap te gaan, het was maar één hoog dus dat moest ons nog wel lukken. En tja het is een redelijke kamer, niet helemaal wat we hadden verwacht en geboekt. Maar wij klagen niet zo snel, dus we leggen ons maar neer bij de situatie.

Hieronder de foto’s van onze kamer.

 

Aangezien we een eigen keuken hebben met koel-vries combinatie leek het ons wel zo prettig om die gevuld te zien, want we blijven wel Hollanders he?  Wij gaan niet voor een vermogen aan de hotelbar ons vol gieten.  Dat doen we wel op ons eigen balkon uitkijkend op een mooie laguna met prachtige beplanting.

Dus Patrick en Mariëlle togen naar de dichtstbijzijnde supermarkt (kwartiertje rijden) en sloegen groot in. Opa, oma, Daan en Tessa hebben zich omgekleed en zijn richting zwembad gegaan. Ja en dat kon er meer door, het is behelpen ik weet het.  Maar we klagen niet hoor, wij zijn met weinig tevreden. Een kinderhand is gauw gevuld.

Om jullie een indruk te geven waar wij ons 2 dagen moeten doorworstelen hieronder een kleine fotocollage. Je hoeft echt geen meelij met ons te hebben hoor.  Wij slaan ons hier wel doorheen. Gelukkig schijnt het zonnetje geregeld, en af en toe wat bewolking.  Kunnen we weer een beetje afkoelen anders verbranden we zo snel.

 

   

  

 

Je kunt je voorstellen dat onze Relaxstand aardig op peil is na vandaag. Want we hebben hier ons alleen maar verbaasd over het uitzicht.  Als het paradijs er zo uitziet,  er zijn ergere dingen!!  Ook zit bij de prijs inbegrepen de kano’s, de catamarans, snorkelen, vissen op de pier van het hotel.  Hengels, aas alles is in voorraad om de gast te voorzien.  Het enige wat je moet doen is het even melden in het hutje wat hier speciaal voor is ingericht en Off You Go.

Oma en Daan vonden de chillstand iets te passief en besloten een roeiwedstrijdje te houden. Dus de peddels uit het vet en roeien maar op de Atlantische Oceaan.  Tessa wilde wel nog even meevaren en was als passagier mee.

Om 6 uur werd het tijd voor een aperitiefje op ons balkon en nadat opa en oma in hun eigen kamer even waren opgefrist stonden ze weer bij ons op de stoep om even bij te komen van deze enerverende dag. Want neem maar van mij aan, dat het nog moeite kost om dit allemaal op te slaan op je eigen harde schijf. We kunnen deze tent aan iedereen aanraden.

Het avondeten zou worden genuttigd bij The Outback.  Mariëlle had van tevoren al gezien dat een anderhalve mile verder dit restaurant was.  En aangezien we toch wel behoorlijk trek hadden in een lekkere steak en het water ons al in de mond liep van de gedachte aan een Blooming Onion, gingen we op weg.  Maggie had een avondje vrij, zij bleef lekker thuis en genoot van de rust.

Wij konden het op eigen houtje wel vinden. Tenslotte is er maar één weg op de Keys, dus verdwalen wordt lastig!!

Tja over de Outback kan ik kort zijn.  Het was er weer zalig. De foto’s spreken voor zich denk ik.

 

 

Om half 10 waren we zo moe van deze drukke dag dat we ons bedje snel opzochten.  Want morgen gaan we zwemmen met de dolfijnen in Theater of the Sea. Spannend!!!!